تاریخ ونزوئلا

آیا به دنبال درک عمیق تری از گذشته پرفراز و نشیب ونزوئلا هستید؟ کشوری در شمال آمریکای جنوبی که تاریخش با اکتشافات اولیه استعمار طولانی مبارزات سخت برای استقلال و تحولات سیاسی و اقتصادی در هم آمیخته است. شناخت ریشه های تاریخی شخصیت های کلیدی مانند سیمون بولیوار و دوره های مختلف حکومتی برای فهم ونزوئلای امروز ضروری است. این محتوا به شما کمک می کند تا با سیر تحولات تاریخی این کشور آشنا شوید و تصویری جامع از گذشته آن به دست آورید.

اطلاعات کلی ونزوئلا

جمهوری بولیواری ونزوئلا کشوری مستقل در شمال آمریکای جنوبی است که شامل جزایری در دریای کارائیب نیز می شود. این کشور از شرق با گویان از جنوب با برزیل و از غرب با کلمبیا مرز مشترک دارد. ونزوئلا با جمعیتی بیش از ۲۸ میلیون نفر پنجاه و دومین کشور پرجمعیت جهان است و مساحتی حدود ۹۱۶,۴۴۵ کیلومتر مربع دارد.

پایتخت و بزرگترین شهر آن کاراکاس است. زبان رسمی ونزوئلا اسپانیایی است و فرهنگ آن تحت تأثیر فرهنگ اسپانیای نو قرار گرفته است. این کشور به دلیل داشتن بزرگترین ذخایر نفتی جهان و تنوع زیستی غنی شناخته می شود اما در دهه های اخیر با چالش های اقتصادی و سیاسی شدیدی روبه رو بوده است.

جغرافیای ونزوئلا

ونزوئلا در منطقه گرمسیری واقع شده و دارای اقلیم متنوعی است که از گرم و مرطوب در سواحل و دشت ها تا سردسیری در مناطق مرتفع کوهستان آند متغیر است. این تنوع آب و هوایی به دلیل توپوگرافی متنوع کشور ایجاد شده است.

بخش هایی از رشته کوه آند در غرب و جنگل های آمازون در جنوب این کشور قرار دارند. بیش از ۱۰۰۰ رودخانه در ونزوئلا جریان دارد که مهم ترین آن ها رودخانه اورینوکو با طولی حدود ۲۵۰۰ کیلومتر است. آبشار آنجل بلندترین آبشار جهان نیز در پارک ملی کانایما در ونزوئلا واقع شده است که یکی از جاذبه های طبیعی برجسته این کشور محسوب می شود.

ونزوئلا بر اساس ارتفاع به چهار منطقه دمایی تقسیم می شود: منطقه گرمسیری (زیر ۸۰۰ متر) با دمای ۲۶-۲۸ درجه سانتی گراد مناطق معتدل (۸۰۰ تا ۲۰۰۰ متر) با دمای ۱۲-۱۵ درجه مناطق سرد (۲۰۰۰ تا ۳۰۰۰ متر) با دمای ۹-۱۱ درجه و مناطق بسیار سرد و برف خیز (بالای ۳۰۰۰ متر) با دمای کمتر از ۸ درجه. میزان بارش در مناطق مختلف کشور متفاوت است.

فرهنگ و مردم ونزوئلا

فرهنگ ونزوئلا ترکیبی غنی از فرهنگ های بومی منطقه اسپانیایی و آفریقایی است که در طول دوران استعمار شکل گرفته است. این تنوع فرهنگی در هنر ادبیات موسیقی و سنت های مردم این کشور بازتاب یافته است.

بخش اعظم جمعیت ونزوئلا در مناطق شهری در شمال کشور زندگی می کنند. ترکیب نژادی مردم ونزوئلا عمدتاً شامل مستیزوها (ترکیب نژادی از سفیدپوستان سیاه پوستان و سرخ پوستان) سفیدپوستان (بیشتر اسپانیایی ایتالیایی آلمانی و پرتغالی تبار) آفریقایی تبار و گروه های کوچکتر بومی و آسیایی است. زبان رسمی اسپانیایی است اما زبان های بومی متعددی نیز رایج هستند.

مشاهیر ونزوئلا

ونزوئلا مشاهیر متعددی در زمینه های مختلف دارد. در حوزه هنر و ادبیات می توان به نقاشانی مانند آرتور میشلان و نویسندگانی برجسته همچون رامولو گالگوس و ترسا دی لاپارا اشاره کرد. آندرس بلو نیز به عنوان یک شاعر و روشنفکر برجسته شناخته می شود. در معماری کارلوس رائول ویلانووا خالق دانشگاه مرکزی ونزوئلا است که از میراث فرهنگی جهان محسوب می شود.

در دنیای موسیقی هنرمندان بسیاری به معرفی سبک های بومی مانند جاروپو (رقص ملی ونزوئلا) و استفاده از ساز ملی کوآترو پرداخته اند. ونزوئلا همچنین در بیسبال شهرت جهانی دارد و بازیکنان معروفی مانند لوئیز آپاریسیو از این کشور برخاسته اند. این مشاهیر نقش مهمی در شکل گیری و معرفی فرهنگ ونزوئلا در سطح جهانی داشته اند.

خاستگاه ونزوئلا

نام «ونزوئلا» داستانی جالب دارد و به دوران اولین اکتشافات اروپایی بازمی گردد. متداول ترین نظریه این است که این نام توسط نقشه کش ایتالیایی آمریگو وسپوچی در سال ۱۴۹۹ ابداع شد. هنگامی که او به همراه آلونسو ده اوخدا به سواحل شمال غربی خلیج ونزوئلا رسید روستاهای بومی را دید که بر روی آب و با پایه های بلند ساخته شده بودند.

این منظره او را به یاد شهر ونیز در ایتالیا انداخت و به همین دلیل نام «ونیسیلا» به این منطقه داده شد که به معنای «ونیز کوچک» است. این واژه بعدها با تغییراتی به «ونزوئلا» تبدیل شد. برخی مورخان نیز معتقدند که پسوند اسپانیایی «-zuela» بار منفی یا تحقیرآمیز دارد و ممکن است نام انتخابی به معنای «ونیز درجه دوم» بوده باشد. نظریه دیگری نیز وجود دارد که نام «ونزوئلا» یک کلمه بومی است اما نظریه «ونیز کوچک» پذیرفته تر است.

دوره استعمار

ونزوئلا برای اولین بار در سال ۱۵۲۲ تحت استعمار امپراتوری اسپانیا قرار گرفت و بخشی از اسپانیای نو شد. اولین محل استقرار دائمی اسپانیایی ها در آمریکای جنوبی در منطقه ای بود که امروزه کومانا نامیده می شود.

بخش اعظمی از ونزوئلا بعدها به عنوان بخشی از فرمانداری کل ونزوئلا تحت نظر پادشاهی گرانادای جدید قرار گرفت. در دوره ای کوتاه خانواده ولسر یک خانواده تاجر آلمانی امتیاز اکتشاف و استعمار بخشی از منطقه را از اسپانیا دریافت کردند اما این دوره طولانی نبود و منطقه دوباره تحت کنترل مستقیم اسپانیا درآمد. دوران استعمار با بهره کشی از منابع طبیعی و نیروی کار بومی و آفریقایی همراه بود و ساختار اجتماعی و اقتصادی منطقه را شکل داد.

سیمون بولیوار

سیمون بولیوار (۱۷۸۳-۱۸۳۰) معروف به «آزادی بخش» (El Libertador) یکی از مهم ترین شخصیت ها در تاریخ ونزوئلا و آمریکای لاتین است. او رهبر اصلی جنگ های استقلال علیه امپراتوری اسپانیا در چندین کشور آمریکای جنوبی بود.

بولیوار نقش محوری در استقلال ونزوئلا ایفا کرد و پس از چندین تلاش ناموفق پیروزی های قاطعی مانند نبرد کارابوبو در سال ۱۸۲۱ مسیر استقلال کامل را هموار ساخت. او نه تنها ونزوئلا بلکه کشورهای کلمبیا اکوادور پاناما پرو و بولیوی امروزی را نیز از سلطه اسپانیا آزاد کرد و رویای ایجاد یک اتحادیه بزرگ از ملت های آمریکای لاتین را در سر داشت.

دوره پس از استعمار

پس از پیروزی در جنگ های استقلال ونزوئلا بخشی از جمهوری بزرگ کلمبیا شد که توسط سیمون بولیوار تأسیس شده بود و شامل کلمبیا اکوادور و پاناما امروزی نیز می شد. این اتحاد که به کلمبیای کبیر معروف شد با هدف ایجاد یک دولت قوی و متحد در منطقه شکل گرفت.

اما اختلافات داخلی و منطقه ای به سرعت منجر به فروپاشی کلمبیای کبیر شد. در سال ۱۸۳۰ ونزوئلا به رهبری ژنرال خوزه آنتونیو پائس از این اتحادیه جدا شد و به عنوان یک جمهوری مستقل اعلام وجود کرد. پائس اولین رئیس جمهور ونزوئلا مستقل شد و دوران جدیدی در تاریخ این کشور آغاز گشت.

کلمبیای کبیر

کلمبیای کبیر یا گران کلمبیا نامی است که امروزه به جمهوری کلمبیا داده می شود که از سال ۱۸۱۹ تا ۱۸۳۱ بر بخش وسیعی از شمال آمریکای جنوبی حکومت می کرد. این جمهوری پس از پیروزی های سیمون بولیوار در جنگ های استقلال تأسیس شد و شامل قلمروهای ونزوئلا کلمبیا اکوادور و پانامای امروزی بود.

هدف از تشکیل کلمبیای کبیر ایجاد یک قدرت منطقه ای متحد برای مقابله با تهدیدات خارجی و حفظ استقلال بود. سیمون بولیوار اولین رئیس جمهور این جمهوری شد. با این حال اختلافات سیاسی منطقه ای و اقتصادی منجر به فروپاشی این اتحادیه در سال ۱۸۳۱ شد و کشورهای تشکیل دهنده آن به دولت های مستقل تبدیل شدند.

نیو گرانادا

نیو گرانادا (یا گرانادای جدید) نام قلمرو وسیعی بود که توسط امپراتوری اسپانیا در آمریکای جنوبی ایجاد شد و شامل بخش هایی از کلمبیا اکوادور پاناما و ونزوئلا امروزی می شد. این منطقه ابتدا یک فرمانداری کل بود و بعدها به یک نایب الملک نشین تبدیل شد.

بخش اعظم ونزوئلا در دوره استعمار تحت حاکمیت گرانادای جدید قرار داشت در حالی که مناطق شرقی بخشی از فرمانداری کل ونزوئلا بودند که در سال ۱۷۷۷ به صورت مستقل تأسیس شد. مبارزات استقلال در این منطقه نیز علیه سلطه اسپانیا و نایب الملک نشین گرانادای جدید صورت گرفت و در نهایت منجر به تشکیل کلمبیای کبیر شد که گرانادای جدید را در خود جای داد.

ونزوئلا در قرن بیستم

قرن بیستم برای ونزوئلا با بی ثباتی سیاسی درگیری های داخلی و دوره های دیکتاتوری همراه بود. یکی از طولانی ترین و مهم ترین این دوره ها حکومت خوان ویسنته گومز از سال ۱۹۰۸ تا ۱۹۳۵ بود که یک رژیم استبدادی را بر کشور حاکم کرد.

پس از مرگ گومز در سال ۱۹۳۵ ونزوئلا به تدریج به سمت دموکراسی حرکت کرد. مبارزات برای دموکراسی در نهایت در سال ۱۹۵۸ به ثمر نشست و نظامیان از دخالت مستقیم در سیاست کناره گیری کردند. از آن سال به بعد ونزوئلا برای دهه ها از حکومتداری دموکراتیک غیرنظامی برخوردار بود هرچند که این دوره نیز خالی از چالش های سیاسی و اجتماعی نبود.

دولت و سیاست ونزوئلا

ونزوئلا یک جمهوری فدرال است. رئیس جمهور که هم رئیس دولت و هم رئیس حکومت است با رأی مستقیم مردم برای یک دوره شش ساله انتخاب می شود و می تواند برای دو دوره متوالی در این سمت خدمت کند. رئیس جمهور معاون و اعضای کابینه را منصوب می کند.

قوه مقننه در ونزوئلا بر عهده مجلس ملی (Asamblea Nacional) است که نمایندگان آن برای یک دوره پنج ساله انتخاب می شوند. سه نماینده از میان افراد بومی انتخاب می شوند. قوه قضائیه نیز توسط نظام قضایی عالی ونزوئلا اداره می شود که قضات آن توسط مجلس ملی منصوب می گردند.

ساختار سیاسی ونزوئلا

ساختار سیاسی ونزوئلا بر اساس قانون اساسی فعلی که در سال ۱۹۹۹ تصویب شد بنا نهاده شده است. این قانون اساسی نام کشور را به جمهوری بولیواری ونزوئلا تغییر داد. ساختار حکومتی شامل قوای مجریه مقننه و قضائیه است.

رئیس جمهور قدرتمندترین مقام اجرایی است. مجلس ملی قوه مقننه تک مجلسی است. نظام قضایی عالی بالاترین نهاد قضایی است. علاوه بر این نهادهایی مانند شورای ملی انتخابات مسئولیت نظارت بر فرآیندهای انتخاباتی را بر عهده دارند. با این حال در سال های اخیر چالش های جدی در خصوص تفکیک قوا و استقلال نهادها در ونزوئلا مطرح شده است که منجر به بحران های سیاسی شده است.

اقتصاد ونزوئلا

اقتصاد ونزوئلا به شدت به صادرات نفت وابسته است. نفت بیش از ۷۰ درصد درآمد صادراتی کشور را تشکیل می دهد و ونزوئلا دارای بزرگترین ذخایر اثبات شده نفتی در جهان است و یکی از بنیانگذاران اوپک است. علاوه بر نفت این کشور منابع معدنی غنی دیگری مانند بوکسیت آهن طلا و الماس نیز دارد.

در دهه های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ درآمدهای نفتی بالا منجر به رونق اقتصادی شد اما وابستگی بیش از حد به نفت و سیاست های اقتصادی نامناسب در دهه های اخیر به ویژه از زمان روی کار آمدن هوگو چاوز و سپس نیکلاس مادورو منجر به مشکلات اقتصادی عمیقی از جمله تورم بسیار بالا رکود و کمبودهای گسترده شده است.

کمبودها در ونزوئلا

کمبودهای گسترده در ونزوئلا یکی از بارزترین نشانه های بحران اقتصادی این کشور در سال های اخیر بوده است. این کمبودها شامل طیف وسیعی از کالاها از جمله مواد غذایی اساسی (مانند شیر گوشت برنج و روغن) دارو و محصولات بهداشتی (مانند کاغذ توالت) می شود.

این وضعیت ناشی از ترکیبی از عوامل از جمله کنترل قیمت ها کاهش تولید داخلی کمبود ارز خارجی برای واردات و سیاست های اقتصادی نامناسب است. کمبودها زندگی روزمره مردم را به شدت تحت تاثیر قرار داده و منجر به صف های طولانی برای خرید کالا افزایش قیمت ها در بازار سیاه و دشواری دسترسی به نیازهای اولیه شده است.

روابط با ایران

روابط ایران و ونزوئلا در سال های اخیر به ویژه در دوران ریاست جمهوری هوگو چاوز و نیکلاس مادورو تقویت شده است. این روابط عمدتاً بر پایه مواضع مشترک ضد آمریکایی و همکاری در زمینه های انرژی و اقتصادی بنا شده است.

دو کشور در چارچوب سازمان هایی مانند اوپک همکاری نزدیکی داشته اند. در سال های اخیر و در پی تحریم های شدید ایالات متحده علیه هر دو کشور همکاری ها در زمینه هایی مانند صادرات بنزین و کمک های فنی در صنعت نفت افزایش یافته است. مقامات دو کشور دیدارهای متعددی داشته اند و بر تقویت روابط دوجانبه تأکید کرده اند.

دین در ونزوئلا

مسیحیت دین اصلی در ونزوئلا است و بخش عمده جمعیت پیرو کلیسای کاتولیک روم هستند. این امر نتیجه استعمار طولانی مدت اسپانیا است که دین کاتولیک را به منطقه آورد.

علاوه بر کاتولیک ها جامعه پروتستان نیز در ونزوئلا حضور دارد. آمارها نشان می دهد که حدود ۷۱ درصد جمعیت کاتولیک و ۱۷ درصد پروتستان هستند. بخش کوچکتری از جمعیت نیز پیرو ادیان دیگر یا بدون دین هستند. آزادی مذهب در قانون اساسی ونزوئلا تضمین شده است.

پرچم و نمادهای ملی ونزوئلا

پرچم ونزوئلا شامل سه نوار افقی با رنگ های زرد آبی و قرمز است. در مرکز نوار آبی هشت ستاره سفید به شکل قوس قرار گرفته اند. این پرچم برای اولین بار در سال ۲۰۰۶ به رسمیت شناخته شد و طراحی آن بر اساس پرچم کلمبیای کبیر است که توسط فرانسیسکو د میراندا طراحی شده بود.

نمادهای ملی دیگر ونزوئلا شامل نشان ملی و سرود ملی این کشور است. همچنین دولت ونزوئلا نمادهای طبیعی مانند گل ملی (ارکیده کاتلیا موزیا) درخت ملی (تاب بویا آراگوآنی) و پرنده ملی (تریپال) را نیز به رسمیت شناخته است که نشان دهنده تنوع زیستی و زیبایی های طبیعی این کشور هستند.

تقسیمات کشوری ونزوئلا

ونزوئلا از نظر اداری به ۲۳ ایالت (estados) یک منطقه پایتخت (کاراکاس) سرزمین های فدرال تحت الحمایه و یک منطقه مورد ادعا (گیانانزوئلا) تقسیم شده است. ایالت ها واحدهای اصلی تقسیمات کشوری هستند و هر ایالت دارای مرکز خاص خود است.

علاوه بر ایالت ها سرزمین های فدرال تحت الحمایه شامل جزایر و مناطق دورافتاده ای هستند که مستقیماً تحت مدیریت دولت مرکزی قرار دارند. این تقسیمات اداری برای تسهیل مدیریت و سازماندهی امور کشور در سطح منطقه ای و محلی ایجاد شده اند.

واحد پول کشور ونزوئلا چیست؟

واحد پول رسمی ونزوئلا بولیوار (Bolívar) است. با این حال به دلیل تورم شدید و بی ارزش شدن پول ملی در سال های اخیر استفاده از ارزهای خارجی مانند دلار آمریکا نیز در مبادلات رایج شده است.

کشور ونزوئلا در کدام قاره قرار دارد؟

کشور ونزوئلا در قسمت شمالی قاره آمریکای جنوبی واقع شده است. همچنین دارای جزایری در دریای کارائیب است که آن را به کشوری فراقاره ای تبدیل می کند.

آیا کشور ونزوئلا امن است؟

وضعیت امنیتی در ونزوئلا به دلیل مشکلات اقتصادی و سیاسی در سال های اخیر چالش برانگیز بوده است. جرم و جنایت در برخی مناطق شهری بالاست و اعتراضات سیاسی نیز ممکن است رخ دهد. توصیه می شود قبل از سفر اطلاعات به روز در خصوص وضعیت امنیتی را بررسی کنید.

در سفر به ونزوئلا از کجاها بازدید کنیم؟

ونزوئلا دارای جاذبه های طبیعی فراوانی است. از جمله دیدنی های مهم می توان به آبشار آنجل (بلندترین آبشار جهان) پارک ملی کانایما کوهستان آند در غرب کشور و جزایر زیبا در دریای کارائیب اشاره کرد. شهرهایی مانند کاراکاس نیز دارای موزه ها و بناهای تاریخی هستند.