رونالدو و نیمار؛ دوگانه تلاش و استعداد

به گزارش دیجیتوهان، خراسان نوشت: پنجم فوریه روز جالبی است چون دو فوق‌ستاره جذاب دنیای فوتبال با فاصله ۷ سال در این روز به دنیا آمدند؛ کریس رونالدوی جاه‌طلب و پرتلاش و نیمار بااستعداد اما نسبتاً تنبل. دو فوتبالیستی که این روزها شرایط کاملاً متفاوتی را سپری می‌کنند. کریس رونالدو هرچند مدت‌هاست که در لیگ عربستان بازی می‌کند اما همچنان می‌درخشد و مرکز توجه است؛ در تیم ملی کشورش رکوردهای عجیب و غریبی را جابه‌جا می‌کند و دوشنبه شب هم در جریان لیگ نخبگان آسیا با پرشی بلند که نشانی از ورود به چهل سالگی در آن نبود، یک گل زیبا زد. آن‌طرف نیمار، بازیکنی که ۷ سال جوان‌تر است اما دو سالی است که به‌خاطر مصدومیت و بدشانسی از فوتبال محو شده. او بعد از ۶ فصل نسبتاً ناموفق در پاریس با قراردادی عجیب‌وغریب به الهلال پیوست؛ اما حضورش توأم با مصدومیت پیاپی بود؛ طوری‌که طی حدود یک فصل و نیم فقط ۷ بازی در این تیم انجام داد که نتیجه‌اش فقط یک گل مقابل نساجی در ورزشگاه آزادی بود. حالا نیمار برای بازگشت به اوج به سانتوس رفته، تیم روزهای نوجوانی‌اش. شرایط متفاوت این دو بازیکن در نوع خودش جالب است و هرچند ظاهر ماجرا فوتبالی است اما می‌تواند درس‌های مهمی برای زندگی ما در ابعاد مختلف داشته باشد. به‌خصوص اگر دنبال پاسخ به این سوال باشیم که برای موفقیت استعداد لازم است یا تلاش؟ استعداد را چطور می‌توان در مسیر موفقیت قرار داد و اگر بی‌استعداد باشیم با چه سطحی از تلاش می‌توانیم در یک زمینه دیده شویم؟

جدال نبوغ نیمار با جاه‌طلبی کریس

سکانس اول: ظهور ۲ ستاره
کریس رونالدو ۵ فوریه ۱۹۸۵ در خانواده‌ای بسیار فقیر به‌دنیا آمد. او روزهای تمرین نوجوانی را به‌خاطر می‌آورد که منتظر بود مشتریان رستوران‌ها از سر میز بلند شوند تا در فرصتی مناسب بتواند باقی مانده‌های غذا را بخورد تا انرژی لازم برای تمرین را داشته باشد. اما خیلی زود دیده شد. وقتی بکهام از منچستر رفت کریس ۱۸ ساله جای او را گرفت و هیچ‌کس باورش نمی‌شد این بازیکن که آن زمان بیشتر در پست وینگر و هافبک راست بازی می‌کرد، روزی بهترین شود. نیمار هم ۵ فوریه ۱۹۹۲ به دنیا آمد. او هم مثل بیشتر فوتبالیست‌ها از خانواده‌ای فقیر بود و برای همین می‌دانست فوتبال تنها راه ثروتمند شدنش خواهد بود. اما مسئله همین‌جاست که گاهی ثروت هم می‌تواند اشباع کننده باشد اگر جاه‌طلبی بیشتری نداشته باشی. اما در آغاز راه بی‌بدیل بود. ۱۷ سالگی با تیم بزرگ‎سالان سانتوس درخشید. در اولین فصل حضورش ۱۴ گل زد. ۱۸ ساله که بود به شدت چشم‌ها را خیره کرد. درخشش او در این سن را می‌توان از مسی و رونالدو هم در همان سن بیشتر دانست. او فقط ۱۸ سال داشت که با پیراهن سانتوس و طی یک فصل ۴۲ گل زد.

سکانس دوم: ستاره‌هایی که جهانی شدند
کریس در منچستر بی‌نظیر بود؛ اما برای بهترین بودن نیاز به زمینه بزرگ‎تری داشت و رئال را انتخاب کرد. جایی که دوگانه او و مسی شکل گرفت. شاید ظهور مسی برای کریس الهام‌بخش بود تا بتواند رکوردها را جابه‌جا کند. آن‌طرف نیمار در ۲۱ سالگی به بارسا رفت تا مثلث جذاب او، مسی و سوارز شکل بگیرد. نیمار زود مطرح شد و چنان با استعداد بود که مرکز توجه قرار گرفت. اولین نشانه‌های این‌که موفقیت‌های بزرگ چندان برایش جدی نیست را می‌شد در همان فصل‌های اول حضورش در بارسا دید. انتقال پرهزینه‌اش به پی اس جی او را در مرکز توجه قرار داد. چیزی که برایش کافی بود؛ چون بدون تلاش در مرکز اخبار بود. چیزی را هم که به سختی و مبتنی بر حاشیه، خبرسازی یا استعداد به دست بیاوری برای حفظش نمی‌جنگی و افول نیمار از همان ۲۵ سالگی و در پاریس شروع شد. هر چند در تیم ملی کشورش همچنان پیش می‌رفت. در این بین نیمار بدشانسی‌هایی هم داشت؛ در جام جهانی ۲۰۱۴ حسابی درخشید؛ اما مصدومیتی سخت دامنش را گرفت تا بعد از او برزیل به زنگ تفریح رقبا تبدیل شود. در جام‌های جهانی بعدی هم تیمی یکدست که مدعی باشد را از برزیل ندیدیم تا نیمار در روزهای بدی ستاره این تیم باشد. از آن‌طرف کریس در تیم ملی و یورو درخشید اما جام‌های جهانی چندان برایش خوب نبود.

سکانس سوم: این‌روزهای ۲ستاره
نیمار در ۳۱ سالگی که طبیعتاً نباید روزهای پایانی یک فوق ستاره باشد به الهلال رفت. آن‌هم در حالی‌که لوکا مودریچ ۳۹ ساله یا لواندوفسکی ۳۵ ساله در رئال و بارسا می‌درخشند. اما آن‌جا هم بخت یارش نبود. هرچند مصدومیت اتفاقی تلخ است اما سبک زندگی متفاوت بازیکنی مثل نیمار در بروز و تداوم مصدومیت‌ها بی‌تاثیر نیست. او بزرگ‎ترین خسارت تاریخ فوتبال عربستان است که میلیون‌ها دلار برایش خرج شد اما در کمتر از ۱۰ بازی به میدان رفت. در طرف مقابل کریس رونالدو تا این‌جای فصل برای النصر که تیم اول عربستان هم نیست ۲۳ گل زده، فصل قبل هم به عدد جالب ۵۰ گل در لیگ داخلی و آسیا رسید. کریس در حالی امروز شمع‌های تولدش را فوت می‌کند که ۱۵۳ گل ملی و ۷۸۸ گل باشگاهی را در کارنامه دارد و با این سن و سال همچنان می‌تازد؛ برای همین بعید نیست در جام جهانی بعدی با پیراهن پرتغال ببینیمش؛ اتفاقی که بعید است برای نیمار با پیراهن برزیل بیفتد.

 استعداد مهم‌تر است یا تلاش؟ رونالدو جواب می‌دهد!
برای بسیاری استعداد و پشتکار دو عامل مهم موفقیت هستند. البته در این بین بحث بر سر این‌که کدام یک از این دو اهمیت بیشتری دارند، از موضوعات محل اختلاف است. اگر مسیر موفقیت در زندگی را مسیر مسابقه‌ دو درنظر بگیریم، در این مسابقه همه‌ ما در زمان شروع در کنار همدیگر قرار نگرفته‌ایم. برخی به‌دلیل شرایط خانوادگی خود (موهبت داشتن خانواده‌ای صمیمی، نبود مشکل اقتصادی، والدینی دغدغه‌مند، تربیت اصولی‌تر و …) چند قدم جلوتر هستند. برخی هم ممکن است به واسطه استعداد، شرایط خانوادگی خوب و محیط اجتماعی مساعد که امکانات کافی در اختیار آن‌ها قرار داده است، چندین و چند قدم از بقیه جلوتر باشند.
مسابقه بهترین بودن شروع می‌شود
حالا تصور کنید در شرایطی که هر کدام از ما در نقطه‌ای مخصوص به خودمان قرار داریم، مسابقه آغاز می‌شود و باید برای دستیابی به موفقیت تلاش کنیم. مسابقه‌ای که با توجه به مسائل مطرح شده، چندان منصفانه نیست چون بعضی از شرایط آن، اصلا در اختیار ما نیست که بهترشان کنیم. اگر کسی از شما بپرسد چه کسی می‌تواند در طول این مسابقه عملکرد بهتری داشته باشد، چه جوابی به او خواهید داد؟ اگر در ابتدای مسیر در شرایط نامناسبی قرار داشته باشیم، نیاز به تلاش بیشتری خواهیم داشت اما مهم این است که بدانیم شروع سخت در زندگی به معنای آن نیست که هیچ راهی برای بیرون رفتن از آن شرایط وجود ندارد.
بهترین بودن، یا بهترین ماندن؟
برای بهترین بودن در جهان قطعاً استعداد مهم است، اما برای بهترین ماندن پشتکار حرف اول را می‌زند. مثال مهمی در این رابطه بین فوتبالی‌ها وجود دارد که می‌توان آن را به مسائل مختلف زندگی تعمیم داد. می‌گویند با تمرین می‌توان فوتبالیست خوبی شد اما مارادونا نه. رونالدینیو استعداد عجیبی بود؛ اگر به مهارت‌هایش دقت کنیم کمتر فوتبالیستی می‌توانست مثل او فوتبال بازی کند؛ اما قطعاً پشتکار کریس رونالدو در او وجود نداشت. او در فوتبال به دنبال رکورد و جاه‌طلبی نبود؛ سعی می‌کرد لذت ببرد و همین باعث شد او استمرار بازیکنی مثل کریس رونالدو را نداشته باشد. نیمار هم مثل هموطنش و خیلی از بازیکنان آمریکای جنوبی از جمله مارادونا، روماریو و… از نبوغ زیاد و پشتکار کم و البته حواشی زیاد همزمان بهره برده بود. تصور کنید بازیکنی مثل مارادونا اگر درگیر انواع حواشی نبود چه استمرار شگفت‌انگیزی می‌توانست داشته باشد. نیمار هرچند جنس حواشی مارادونا را تکرار نکرد؛ اما همیشه در معرض این نقد بود که اهل تمرین زیاد نیست، به‌بهانه مصدومیت به سفر می‌رود و دنبال انتخاب‌های ساده به‌جای جاه‌طلبی‌های بزرگ است.
مردی که تسلیم شدنی نیست 
درمقابل کریس رونالدو تسلیم نشدنی است. او بعد از رئال مسیر دشواری را طی کرد. در یوونتوس درخشید، به منچستر رفت، جایی که تصور می‌کردند می‌تواند پایان فوتبالش باشد؛ خیلی‌ها این بازیکن با آن حجم از عناوین را چنان اشباع شده می‌دانستند که فقط برای پول به عربستان برود. اما آن‌جا با انگیزه یک بازیکن جوان بعد از هرگل خوشحالی می‌کند و عملکردی جالب دارد. همین ناامید نشدن و داشتن امید برای رسیدن به موفقیت در کنار تلاش است که رمز دستیابی به هر هدفی در زندگی محسوب می‌شود. کریس قطعاً بازیکن بزرگی است اما در استعداد بعید است به اندازه مارادونا، مسی و شاید نیمار ویژه باشد. مشکلات مالی خانواده رونالدو در کنار داشتن پدری معتاد به الکل، او را در ابتدای مسیر موفقیت چند قدمی عقب‌تر از خیلی‌ها قرار داده بود اما رونالدو به تلاش و داشتن رویاهای بزرگ مشهور است.
 استعداد تنها کافی است؟
حالا بد نیست در این زمینه صحبت‌های خود کریس رونالدو را هم مرور کنیم. چند وقت قبل در حاشیه یک نشست خبری باشگاه النصر عربستان، پسری به زبان پرتغالی به رونالدو گفت که صحبت‌های این ستاره پرتغالی در آخرین سفرش به کشور ژاپن الهام‌بخش او بوده و باعث شده تا او پیشرفت کند و قهرمانی مسابقات دبیرستان‌های کشور را به ‌دست آورد. کریس هم در این برنامه خطاب به کودکان گفت: «من همیشه خوشحال می‌شوم که کودکان به خواسته‌های خود می‌رسند. همان‌طور که گفته‌ام به خودتان باور داشته باشید چرا که استعداد به تنهایی کافی نیست. شما باید همراه با استعداد تلاش کنید. اگر این کار را نکنید به مهم‌ترین خواسته خود نمی‌رسید. خیلی خوشحالم که حرف‌های من روی آن بچه تاثیر گذاشته است و آرزو می‌کنم بچه‌های دیگر هم بتوانند در زندگی خود موفق شوند. من پنج فرزند دارم و همین آرزو را برای فرزندانم هم دارم. برای همه بچه‌ها آرزوی موفقیت می‌کنم و توصیه من به آن‌ها این است: موفقیت در زندگی تنها با تلاش زیاد به دست می‌آید».

استعداد با تلاش شکوفا می‌شود
همان‌طور که خواندید رونالدو بر این باور است که استعداد لازم است، اما کافی نیست و با تلاش شکوفا می‌شود؛ بله، درست است. استعداد همان توانایی بالقوه یا ویژگی ذاتی و ارثی یا پتانسیلی است که هر فرد در یک یا چندین زمینه خاص  از بدو تولد دارد و اکتسابی نیست که صرفا اگر شرایط برایش فراهم شود، قابل بالفعل‌ شدن است. البته فردی که در یک زمینه خاص استعداد دارد، نسبت به افرادی که آن استعداد را ندارند، با تلاش کمتر و بهتر و راحت‌تر می‌تواند آن را شکوفا کند. این استعداد می‌تواند در زمینه توانایی‌های حسی(بینایی، بویایی، لامسه، شنوایی، چشایی، حافظه، خلاقیت و …) باشد از قبیل تیزبینی یا توانایی‌های حرکتی  همچون  سرعت واکنش یا توانایی‌های ذهنی( تمرکز، توجه و …). دقیقا مشابه بذر گیاهان که تا در شرایط مساعد رشد(خاک مناسب، آب، نور و …) قرار نگیرند، همان بذر می‌مانند.
مسئول نتایج زندگی‌مان هستیم؟   
موفقیت حتی در صورتی که استعداد داشته باشیم بر مبنای شانس و اتفاق حاصل نمی‌شود. بسیاری از افراد منبع کنترل درونی دارند. این افراد بر این باورند که موفقیت و شکست‌شان صرفا حاصل عملکرد و تلاش خودشان است. این افراد موافق باور رونالدو هستند. برعکس افرادی هستند که منبع کنترل بیرونی دارند و بر این باورند که تلاش بی‌فایده است و صرفا شانس سبب موفقیت می‌شود و این باور یاس و ناامیدی و رکود و حسرت بیشتر را  در آن‌ها ایجاد می‌کند. افرادی که منبع کنترل درونی دارند، احساس کنترل بیشتری بر زندگی خود دارند و کمتر دچار درماندگی یا افسردگی می‌شوند. 
نداشتن استعداد بهانه‌ای برای شکست نیست
حالا از ماجرای فوق ستاره بودن در ابعاد جهانی فاصله بگیریم و موضوعات معمولی‌تر در زندگی روزمره را مرور کنیم. در این سطح بد نیست بدانید افرادی که در یک زمینه خاص استعداد ندارند با تلاش می‌توانند بیشتر از افرادی که استعداد دارند اما اهل تلاش نیستند، موفق شوند. ما در بین اطرافیان‌مان شاهد افرادی هستیم که از معلولیت‌های جسمانی، نابینایی، ناشنوایی و … رنج می برند، اما با سعی و تلاش و پشتکار فراوان در زمینه‌های خاص ورزشی و هنری موفقیت‌هایی را کسب می‌کنند. بنابراین نداشتن استعداد نباید بهانه‌ای برای افرادی باشد که شکست خورده‌اند. آن چیزی که در این بین حرف اول و آخر را می‌زند، همان توصیه رونالدو است؛ یعنی تلاش و داشتن پشتکار.

*بازنشر مطالب دیگر رسانه‌ها در دیجیتوهان به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان می‌باشد.

پایان خبر دیجیتوهان