خان و خان بازی «عباس» بر سر خوان صهیونیست ها

پس از معامله قرن که به اشغال 85 درصد از جغرافیای فلسطین توسط صهیونیست ها رسمیت می داد نیز تشکیلات خودگردان و محمود عباس نه تنها اقدام خاصی برای جلوگیری از معامله قرن انجام نداد که همچنان سیاست سازش و مذاکره را در پیش گرفت. مذاکراتی که در 20 سال اخیر راه حل دو دولتی را به نفع اشغالگران ارایه داده بود. 

به گزارش دیجیتوهان، حمید اسدی در سرمقاله قدس نوشت:محمود عباس مشهور به ابومازن، رییس تشکیلات خودگردان فلسطین که زد و بند و همدستی پیدا و پنهان او با رژیم صهیونیستی علیه منافع ملتش زبانزد خاص و عام است، این روزها اظهاراتی بر زبان رانده که بیشتر به طنزی تلخ شبیه است تا سخنان ادا شده از سوی یک سیاستمدار دوستدار وطن. او به تازگی به بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی در خصوص نیاز منطقه غرب آسیا به انجام عملیات طوفان الاقصی خرده گرفته و مدعی شده سیاست خارجی راهبردی ایران منجر به قربانی شدن مردم فلسطین می شود. ابومازن البته به همین هم بسنده نکرده و مدعی شده این جمهوری اسلامی است که از تشکیل کشور مستقل فلسطینی جلوگیری می کند! 
اما واقعاً چه کسی مردم فلسطین را قربانی کرده و می کند؟ در ابتدا نگاهی به نحوه شکل گیری نهادی بیندازیم که عباس ریاست آن را بر عهده دارد. تشکیلات خودگردان فلسطین سازمانی است با عمری 30ساله. تشکیلات خودگردان سال 1994 متعاقب امضای پیمان صلح اسلو میان سازمان آزادی بخش فلسطین و رژیم صهیونیستی به عنوان یک حکومت انتقالی تاسیس شد. از همان ابتدا رویکرد این نهاد در قبال رژیم صهیونیستی همواره ضدمقاومت و تاکید بر مذاکره و سازش با این رژیم جنایتکار بوده است. اقدام های راهبردی تشکیلات، انجام مذاکرات متمادی تا حصول امتیاز برای فلسطین بوده است که نتیجه آن کوچک تر شدن جغرافیای سرزمینی فلسطین و ناکامی در تشکیل کشور مستقل بود. به لحاظ جغرافیایی، تشکیلات ابتدا بر مرزهای سال 1948 میلادی تاکید می کرد ولی به تدریج به مرزهای 1967 شامل مناطق کرانه باختری رود اردن، نوار غزه و قدس شرقی برای تشکیل دولت فلسطینی در کنار دولت اسراییل راضی شد. 
پس از معامله قرن که به اشغال 85 درصد از جغرافیای فلسطین توسط صهیونیست ها رسمیت می داد نیز تشکیلات خودگردان و محمود عباس نه تنها اقدام خاصی برای جلوگیری از معامله قرن انجام نداد که همچنان سیاست سازش و مذاکره را در پیش گرفت. مذاکراتی که در 20 سال اخیر راه حل دو دولتی را به نفع اشغالگران ارایه داده بود. 
محمود عباس عملاً کشور فلسطین را به دو بخش کرانه باختری و باریکه غزه تقسیم و در تحولات اخیر نیز انتقادهای زیادی را از عملیات کاملاً فلسطینی طوفان الاقصی مطرح کرده است. آن ها با این ادعا که بانی اتفاق های 7 اکتبر و اشغال دوباره غزه بدتر از نکبت است، عملاً همسویی فکری و رسانه ای را با صهیونیست ها ایجاد کردند. پس به نوعی می توان گفت
 طوفان الاقصی بیشتر از هر سند و مدرکی رویکرد و ماهیت این سازمان سازشکار را برای همگان مشخص کرد. تشکیلات خودگردان سعی دارد طوفان الاقصی را یک هزینه و اقدام کاملاً اشتباه راهبردی و یا حتی به دور از منافع فلسطینی ها برای دستیابی به دولت یا سایر حقوق مشروع جامعه فلسطینی نشان دهد اما اینکه برای نخستین بار طرح عضویت فلسطین به عنوان دولت کامل در شورای امنیت مطرح می شود خود بزرگ ترین نشان تاثیرات مثبت این طوفان بزرگ است.
فعالیت های نابخردانه تشکیلات خودگردان فلسطین محدود به موضوعات مذکور نیست؛ چرا که دخالت در مسایلی همچون آتش بس غزه، فشارهای پنهانی بر ترکیه برای اخراج اعضای حماس و همچنین لابی گری در اتحادیه عرب برای به کرسی نشاندن حرف و نظر خودش نسبت به آرمان فلسطین از نمایه های نامفهوم و بی نتیجه عملی این سازمان سیاسی- امنیتی است.
نکته دیگر روابط پنهانی و تنگاتنگ امنیتی و نظامی موجود میان تشکیلات و رژیم اشغالگر است که نباید از آن غافل شد. در مسیر این خیانت حذف و ترور رقیبان مانند رهبران جنبش حماس با تفکر اخوانی یا حتی برخی از افراد تاثیرگذار سازمان جهاد اسلامی با مشی فکری- عملی جمهوری اسلامی ایران از نتایج روابط پنهانی مقامات تشکیلات خودگردان با تل آویو به رهبری محمود عباس است؛ ترورهایی که بعضاً خارج از خاک فلسطین یا لبنان انجام شده و اتهام مشارکت در ترور عماد مغنیه نیز یکی از موضوعاتی است که به این گروه نسبت می دهند. سال گذشته نیز ترور صالح العاروری یکی از رهبران بلندپایه مقاومت فلسطین سوءظن همکاری موساد و بخش های اطلاعاتی تشکیلات خودگردان را تقویت می کند.

پایان خبر دیجیتوهان