غافلگیری آرتیست! – دیجیتوهان

آقای کمدین بازی را بسیار بدتر از حد تصورش باخته است! نه تنها خبری از عضویت اوکراین در ناتو یا اتحادیه اروپایی نیست، بلکه وی باید درباره حدود و ثغور سرزمین هایی که باید به روسیه الحاق یا خودمختاری آنها را اعلام کند، بزودی وارد جدالی سخت با حامیان غربی خود شود.

به گزارش دیجیتوهان، حنیف غفاری در یادداشتی در سرمقاله وطن امروز نوشت: ولودیمیر زلنسکی هولناک ترین لحظات ممکن را در جنگ اوکراین تجربه می کند. پیشروی غافلگیرکننده روس ها در منطقه خارکیف، قدرت مانور آنها را در جبهه های شرق نبرد افزایش داده و در مقابل، ناتو، آمریکا و اوکراین را در موقعیتی متزلزل و پرریسک قرار داده است. سال 2023 میلادی، قبل از اجرایی شدن ضدحمله اوکراینی ها، اعضای ارشد ناتو متفق القول بودند که موازنه قدرت در منطقه دونباس به سود کی یف تغییر خواهد کرد اما پس از مدتی اندک، این خوش بینی جای خود را به هشدار داد! کار به جایی رسید که جو بایدن، رییس جمهور آمریکا به زلنسکی درباره عواقب و تبعات شکست در ضدحمله علیه روس ها هشدار داد. این اتفاق در نهایت رخ داد.

طی ماه های اخیر، علاوه بر ده ها شهرک و هدف راهبردی در خارکیف، 2 شهر آودیوکا و باخموت نیز به تصرف روس ها درآمده است. ولادیمیر پوتین، رییس جمهور روسیه قدرت تحلیلی – عملیاتی ژنرال های ارشد خود در میدان نبرد را بخوبی در مسیر پیشرفت های جنگی اخیر به کار گرفته و حتی با تغییر وزیر دفاع خود، به نوعی زمین بازی را برای اوکراینی ها در شرق این کشور ناامن تر ساخت. صورت مساله مشخص است: زلنسکی در میدان نبرد غافلگیر شده است. بخشی از این غافلگیری، معطوف به پیشروی روسیه در شرق اوکراین و بخش دیگری از آن، مربوط به رویکرد زیگزاگی و ابزارگرایانه ناتو و غرب نسبت به کی یف است. بخش اول معادله مشخص است؛ سرعت پیشروی روسیه در میدان به مراتب فراتر از حد تصور ناتو و اوکراین بوده و همین مساله، قطعا بر چینش میز مذاکرات آتی احتمالی صلح به سود اهداف مسکو تاثیرگذار خواهد بود. قطعا روس ها از مزیت های میدانی خود در میدان مذاکره با کی یف و ناتو استفاده خواهند کرد. کاخ کرملین دیگر به 2 تضمین حداقلی اوکراین در مذاکرات یعنی الحاق کریمه به خاک روسیه و عدم عضویت در پیمان آتلانتیک شمالی اکتفا نخواهد کرد و درخواست الحاق یا خودمختاری بخش های دیگری از شرق اوکراین را نیز در مذاکرات مطرح خواهد کرد. فراتر از آن، روس ها از اوکراین خواهند خواست تضمینی فراتر از عدم عضویت در ناتو ارایه کرده و به بازیگری بی طرف در قبال هر گونه بحرانی در نظام بین الملل (بویژه محیط پیرامونی روسیه) تبدیل شود. اما غافلگیری دوم زلنسکی مربوط به نوع رفتار آتلانتیکی هاست. سیگنال های متناقضی که از سوی آمریکا، انگلیس، لهستان و دیگر اعضای پیمان آتلانتیک شمالی به اوکراین مخابره می شود، حکایت از آینده سختی است که در انتظار رییس جمهور ساده لوح اوکراین قرار دارد. در حالی که کنگره آمریکا ارایه بسته کمک های گسترده تسلیحاتی به طرف اوکراینی را تصویب کرده و «ینس استولتنبرگ» دبیرکل ناتو از عزم کامل خود و همراهانش برای حمایت از اوکراین در جنگ با روسیه خبر می دهد، مقامات آلمانی اصرار زیادی دارند که از دوران پساجنگ و بازسازی اوکراین سخن بگویند! جوزپ بورل، مسوول سیاست خارجی اتحادیه اروپایی نیز رویکرد مشابهی دارد. او در عرصه دیپلماسی پنهان بارها سیگنال مذاکره با روسیه را درباره نحوه پایان دادن به جنگ اوکراین مخابره کرده و در این معادله، هر چیزی به جز حاکمیت و سرزمین اوکراین برایش اصالت و موضوعیت داشته است!

آقای کمدین بازی را بسیار بدتر از حد تصورش باخته است! نه تنها خبری از عضویت اوکراین در ناتو یا اتحادیه اروپایی نیست، بلکه وی باید درباره حدود و ثغور سرزمین هایی که باید به روسیه الحاق یا خودمختاری آنها را اعلام کند، بزودی وارد جدالی سخت با حامیان غربی خود شود. او چاره ای جز پذیرش دستور و تصمیم نهایی  بازیگرانی که سال ها به وی وعده عضویت قطعی در پیمان آتلانتیک شمالی و اتحادیه اروپایی را داده بودند ندارد. این انتخابی است که خود زلنسکی در ماه های منتهی به جنگ اوکراین انجام داد: تصور ایجاد منطقه پرواز ممنوع از سوی ناتو بر فراز کی یف و تحریم 100 درصدی انرژی روسیه توسط اروپاییان، رویای تبدیل شدن به یک قهرمان جنگ را برای وی پررنگ ساخته بود؛ رویایی که وی عضویت رسمی در باشگاه های نظامی – امنیتی غرب را تنها یکی از خروجی های آن قلمداد می کرد. امروز رییس جمهور شکست خورده اوکراین چیزی برای دفاع ندارد. وی بازی را نه تنها در متن جنگ، بلکه در فرامتن آن نیز از دست داده است. زلنسکی از اینکه به مهره ای برای معامله غرب با روسیه بر سر جنگ اوکراین تبدیل شود بسیار نگران است، زیرا آمریکا و اروپا آماده هستند در همین نفس های آخر، مهره خود را برای جلوگیری از تشدید شکست خود در برابر روس ها قربانی کنند. این اقتضای طبیعت آمریکا و ناتو است و حداقل زلنسکی نباید از آن گله مند باشد. بهتر بود رییس جمهور اوکراین قبل از اعتماد صددرصدی به وعده های غرب، صرفا یک بار تاریخ روابط بین الملل و نحوه معامله آمریکا و اروپا با مهره های شان را مرور می کرد. اینگونه لااقل وی برای بازی در پرده آخر جنگ اوکراین آمادگی بیشتری داشت.

ارسال به دوستان