شعار خاصی که درباره صدام داده شد

یکی از بچه ها به آقای قربانی گفت: «تا فردا هم که اینجا وایسی و به فارسی بهشون بگی شعار ندن، اینا حالی شون نمی شه.»

به گزارش دیجیتوهان، محسن علیان از رزمندگان دوران هشت سال دفاع مقدس است. او در کتاب «زبون دراز» در خاطره ای روایت می کند:«صبح روز عملیات در منطقه کردستان، بچه ها حسابی خسته شده بودند و روحیه مناسبی نداشتند. از طرفی حدود 100اسیر را برای انتقال به پشت خط، به صف کرده بودیم.

برای آنکه انبساط خاطری در بچه ها پیدا بشود، جلو اسرا ایستادم و شروع به شعار دادن کردم. با حرکت دست و کلمات قاتی پاتی فارسی و عربی بهشان حالی کردم که هر شعاری می دهم، آن ها تکرار کنند.

خیلی ترسیده بودند. مشتم را بالا بردم و با صدای رسا گفتم: «بگین صدام جارو برقیه.» آن ها هم فریاد زدند: «صدام جارو برقیه.» بچه ها که شاهد این ابتکار من بودند، زدند زیر خنده! یک دفعه آقای قربانی، فرمانده گروهانمان از راه رسید و پرسید: «محسن! داری چی کار می کنی؟» گفتم: «شما فقط وایسا تماشا کن. بذار کاسبی مون رو بکنیم.»

وقتی اسرا از شعار جاروبرقی خسته شدند، بهشان گفتم: «حالا بگین الموت لقربانی.» در همین گیرودار نیروهای دیگری هم به جمع ما اضافه شدند؛ آن ها هم از خنده روده بر شدند. قربانی تند تند دست هایش را تکان می داد و می گفت: «من قربانی ام، من فرمونده اینام، شعار ندین!» اسرا متوجه نمی شدند چه می گوید. من هم تحریکشان می کردم که بلندتر شعار بدهند.

یکی از بچه ها به آقای قربانی گفت: «تا فردا هم که اینجا وایسی و به فارسی بهشون بگی شعار ندن، اینا حالی شون نمی شه.» خب چی کار کنم که ساکت بشن؟ گفت: «به عربی بهشون بگو انا قربانی.»

آقای قربانی فریاد زد: «انا قربانی.» اسرا که تازه متوجه شیرین کاری من شده بودند، شعار را عوض کردند. دست هایشان را تکان دادند و گفتند: «لاموت…لاموت…» اسرا را منتقل کردند، من کتک مفصلی از آقای قربانی خوردم.

منبع:

کاوسی، رمضانعلی، زبون دراز (مجموعه خاطرات طنز رزمندگان دفاع مقدس)، مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس: نشر مرزوبوم، تهران 1402، صص 127، 128

پایان خبر دیجیتوهان