چه زمانی بواسیر نیاز به عمل دارد؟

بیماری بواسیر که در اصطلاح پزشکی به آن هموروئید نیز گفته می‌شود، یکی از شایع‌ترین مشکلات نشیمنگاهی است که بسیاری از افراد در طول زندگی خود با آن مواجه می‌شوند. این بیماری، به دلیل تورم و التهاب عروق خونی در ناحیه مقعد و راست روده، می‌تواند علائم آزاردهنده‌ای از جمله درد، خونریزی، خارش و بیرون‌زدگی ایجاد کند. اگرچه در مراحل اولیه، معمولاً با تغییرات سبک زندگی، رژیم غذایی و داروهای موضعی می‌توان علائم را کنترل کرد، اما در برخی موارد، بیماری به حدی پیشرفت می‌کند که درمان‌های غیرجراحی دیگر کارایی ندارند و عمل بواسیر اجتناب‌ناپذیر می‌شود.

درک این موضوع که چه زمانی بواسیر نیاز به عمل دارد؟ برای افراد مبتلا به این عارضه، از اهمیت بالایی برخوردار است. تصمیم‌گیری برای جراحی بواسیر یک گام مهم در مسیر درمان قطعی بواسیر است که می‌تواند به کاهش درد، پیشگیری از عوارض جدی و بهبود چشمگیر کیفیت زندگی منجر شود. در این مقاله جامع، به بررسی دقیق علائم و شرایطی خواهیم پرداخت که نشان‌دهنده لزوم مداخله جراحی است. همچنین، روش‌های مختلف جراحی از جمله لیزر بواسیر و جراحی سنتی، مزایا و معایب هر یک، و نکات مهم مربوط به آمادگی و مراقبت‌های پس از عمل را تشریح خواهیم کرد. تأکید بر این است که تشخیص نهایی و انتخاب

بهترین روش درمان بواسیر باید همواره توسط پزشک متخصص صورت گیرد تا بهترین نتیجه حاصل شود.

بواسیر چیست؟ مروری بر انواع و درجات آن

بواسیر، تورم و التهاب رگ‌های خونی در ناحیه مقعد و قسمت انتهایی راست روده است. این رگ‌ها به طور طبیعی در این ناحیه وجود دارند و وظیفه آن‌ها کمک به کنترل دفع مدفوع است. اما به دلایل مختلفی مانند یبوست مزمن، زور زدن بیش از حد هنگام دفع، بارداری، چاقی و کم‌تحرکی، این رگ‌ها متورم و ملتهب می‌شوند و به بواسیر تبدیل می‌گردند. بواسیر به دو نوع اصلی تقسیم می‌شود: بواسیر داخلی و بواسیر خارجی.

بواسیر داخلی و خارجی: تفاوت‌های کلیدی

• بواسیر داخلی: در داخل راست روده و بالای خط دندانه‌ای قرار دارد و معمولاً بدون درد است، زیرا این ناحیه عصب‌های حساسی ندارد. علائم اصلی آن بواسیر خونی (خونریزی بدون درد هنگام دفع مدفوع) و گاهی بواسیر بیرون زده از مقعد است.
• بواسیر خارجی: در زیر پوست اطراف مقعد و زیر خط دندانه‌ای قرار دارد. این نوع بواسیر بسیار حساس است و می‌تواند باعث درد شدید، خارش، تورم و ناراحتی شود. در صورت تشکیل لخته خون در داخل بواسیر خارجی، وضعیتی به نام هموروئید ترومبوزه ایجاد می‌شود که دردناک‌ترین نوع بواسیر است.

درجات بواسیر داخلی و ارتباط آن با نیاز به جراحی

بواسیر داخلی بر اساس میزان بیرون‌زدگی (پرولاپس) به چهار درجه تقسیم می‌شود که هر درجه، نیاز به نوع خاصی از درمان را نشان می‌دهد و تعیین‌کننده

زمان مناسب جراحی بواسیر

است:

1. درجه ۱: رگ‌ها متورم هستند اما از مقعد بیرون نمی‌زنند. تنها علامت ممکن است خونریزی باشد. معمولاً با تغییرات رژیم غذایی و داروهای موضعی درمان می‌شود و

   آیا بواسیر با دارو درمان می‌شود؟

   پاسخ در این مرحله مثبت است.

2. درجه ۲: رگ‌ها هنگام دفع مدفوع از مقعد بیرون می‌زنند اما خودبه‌خود به داخل بازمی‌گردند. درمان‌های غیرجراحی هنوز مؤثر هستند.
3. درجه ۳: رگ‌ها هنگام دفع مدفوع بیرون می‌زنند و برای بازگشت به داخل نیاز به کمک دستی دارند. در این مرحله، فرد کاندیدای عمل در صورت عدم پاسخ به درمان‌های اولیه است. این درجه غالباً نیاز به هموروئید نیاز به جراحی پیدا می‌کند.

4. درجه ۴: رگ‌ها به طور دائم از مقعد بیرون‌زده‌اند و نمی‌توان آن‌ها را به داخل برگرداند. این شدیدترین نوع بواسیر شدید است و نیاز قطعی به عمل جراحی دارد، زیرا عوارض بواسیر درمان نشده در این مرحله می‌تواند بسیار جدی باشد.

چه زمانی بواسیر قطعاً نیاز به عمل جراحی پیدا می‌کند؟

تصمیم برای جراحی بواسیر با لیزر یک مرحله حساس و مهم در درمان این بیماری است. در بسیاری از موارد، درمان‌های اولیه و محافظه‌کارانه پاسخگو هستند، اما در شرایط خاصی، مداخلات جراحی برای بهبود کامل و جلوگیری از عوارض بیشتر ضروری می‌شود. این بخش به بررسی ملاک‌های اصلی و حیاتی می‌پردازد که نشان می‌دهند زمان عمل بواسیر فرا رسیده است.

عدم پاسخ به درمان‌های دارویی و خانگی

اولین گام در مواجهه با بواسیر، اغلب شامل درمان‌های محافظه‌کارانه است. این درمان‌ها شامل موارد زیر می‌شوند:

• تغییرات رژیم غذایی: افزایش مصرف فیبر (میوه‌ها، سبزیجات، غلات کامل) و نوشیدن آب فراوان برای جلوگیری از یبوست.
• ملین‌ها: استفاده از ملین‌ها برای نرم کردن مدفوع و کاهش زور زدن.
• پمادها و شیاف‌های موضعی: برای تسکین درد، خارش و التهاب.
• نشستن در آب گرم (حمام سیتز): به مدت ۱۵-۲۰ دقیقه و چند بار در روز برای کاهش درد و اسپاسم عضلانی.

اگر با رعایت این درمان‌ها به مدت چند هفته،علائم بواسیر شدید نظیر درد، خونریزی یا بیرون‌زدگی همچنان ادامه داشته و کیفیت زندگی فرد را به شدت تحت تأثیر قرار دهد، به این معنی است که این درمان‌ها دیگر کافی نیستند و باید به گزینه‌های جدی‌تر از جمله جراحی فکر کرد.

شدت و پیشرفت بیماری

پیشرفت بیماری و شدت علائم، از مهم‌ترین عواملی است که هموروئید نیاز به جراحی را تعیین می‌کند:

• بواسیرهای درجه ۳ و ۴: همان‌طور که پیش‌تر ذکر شد، در این درجات، بیرون‌زدگی بواسیر دائم است یا برای بازگشت به داخل نیاز به کمک دستی دارد. این موارد به ندرت با درمان‌های غیرجراحی بهبود می‌یابند و جراحی بواسیر تنها درمان قطعی بواسیر در این مراحل محسوب می‌شود.
• خونریزی شدید و مکرر: خونریزی‌های مداوم و قابل توجه از مقعد، به خصوص اگر منجر به کم‌خونی (فقر آهن)، ضعف عمومی و خستگی شود، یک هشدار جدی است.

• بواسیر خونی که به درمان‌های اولیه پاسخ نمی‌دهد، نیاز به مداخله فوری دارد.

• درد شدید، مداوم و غیرقابل کنترل: دردی که فعالیت‌های روزمره، نشستن و حتی خواب فرد را مختل کند و با مسکن‌های معمولی تسکین نیابد، نشانه‌ای واضح برای لزوم عمل بواسیر  است.

عوارض حاد و اورژانسی بواسیر

برخی شرایط خاص و عوارض حاد بواسیر، نیاز به مداخله جراحی فوری دارند:

• هموروئید ترومبوزه (تشکیل لخته خون): این وضعیت در بواسیر خارجی رخ می‌دهد و با درد ناگهانی، شدید، تورم و تشکیل یک توده سفت و بنفش در ناحیه مقعد همراه است. لخته خون در رگ متورم شده، باعث انسداد جریان خون و درد طاقت‌فرسا می‌شود. در چنین مواردی، معمولاً تخلیه لخته یا برداشتن بواسیر ترومبوزه به صورت اورژانسی انجام می‌شود.
• نکروز یا گانگرن (بافت‌مردگی): اگر بواسیر به شدت بیرون‌زده و گیر کرده باشد، ممکن است جریان خون به آن قطع شده و بافت آن دچار بافت‌مردگی شود. این یک وضعیت اورژانسی نادر اما بسیار جدی است.
• عفونت و آبسه: در صورت عفونت باکتریایی بواسیر یا تشکیل آبسه (تجمع چرک) در ناحیه مقعد، علائمی نظیر تب، لرز، قرمزی، تورم و درد شدید بروز می‌کند که لزوم مداخله فوری جراحی برای تخلیه آبسه و کنترل عفونت را نشان می‌دهد.

تغییرات پاتولوژیک

گاهی بواسیر با سایر مشکلات نشیمنگاهی همراه است که نیاز به درمان همزمان دارند:

• فیشر یا شقاق مقعدی همراه با بواسیر: وجود همزمان شقاق (زخم دردناک در کانال مقعدی) و بواسیر می‌تواند علائم را تشدید کرده و درمان را پیچیده‌تر کند.
• فیستول مقعدی: فیستول (کانالی غیرطبیعی بین روده و پوست اطراف مقعد) نیز ممکن است همراه با بواسیر وجود داشته باشد و نیاز به جراحی خاص خود را دارد.

تشخیص نهایی و زمان مناسب جراحی بواسیر باید توسط پزشک متخصص و پس از بررسی دقیق وضعیت بیمار، شدت علائم و پاسخ به درمان‌های اولیه صورت گیرد. هرگز خوددرمانی نکنید.

مقایسه روش‌های درمانی: لیزر درمانی در مقابل جراحی سنتی

پس از بررسی شرایطی که چه زمانی بواسیر نیاز به عمل دارد؟، نوبت به انتخاب روش درمانی مناسب می‌رسد. در حال حاضر، دو رویکرد اصلی برای جراحی بواسیر وجود دارد: لیزر بواسیر (به عنوان یک روش کم‌تهاجمی) و جراحی سنتی (هموروئیدکتومی). هر دو روش مزایا و محدودیت‌های خاص خود را دارند که در ادامه به تفصیل بررسی می‌شوند.

لیزر درمانی بواسیر: تکنولوژی نوین در دستان هیوا لیزر

لیزر بواسیر، یک روش کم‌تهاجمی و پیشرفته برای درمان قطعی بواسیر است که در سال‌های اخیر محبوبیت زیادی پیدا کرده است. در این روش، از اشعه لیزر با دقت بالا برای کوچک کردن، خشک کردن یا برداشتن بافت بواسیری استفاده می‌شود. مزایای این روش به خصوص در مراکز تخصصی مانند هیوا لیزر که از جدیدترین تجهیزات و تخصص بهره می‌برند، بسیار چشمگیر است:

• کم‌تهاجمی بودن: بدون نیاز به برش‌های بزرگ و بخیه، که به معنای آسیب کمتر به بافت‌های اطراف است.
• درد کمتر: بیماران معمولاً درد بسیار کمتری را نسبت به جراحی سنتی تجربه می‌کنند، زیرا لیزر عصب‌های ناحیه را کمتر تحریک می‌کند و به طور همزمان عروق خونی را منعقد می‌کند.
• خونریزی کمتر: اشعه لیزر همزمان با برداشتن بافت، عروق خونی را می‌بندد که منجر به خونریزی بسیار ناچیز یا عدم خونریزی در طول و بعد از عمل می‌شود.
• دوره نقاهت کوتاه‌تر: بسیاری از بیماران می‌توانند در عرض چند روز (معمولاً کمتر از یک هفته) به فعالیت‌های روزمره خود بازگردند، که این امر در مقایسه با دوره نقاهت عمل بواسیر سنتی بسیار کوتاه‌تر است.
• سرپایی بودن: اکثر اقدامات لیزر درمانی به صورت سرپایی و با بی‌حسی موضعی انجام می‌شود و نیازی به بستری شدن در بیمارستان نیست.
• کاهش ریسک عفونت: لیزر خاصیت ضدعفونی‌کنندگی نیز دارد.
• محدودیت‌های لیزر بواسیر: بسیار نادر هستند و معمولاً در موارد بسیار پیشرفته یا خاص ممکن است پزشک جراحی سنتی را ترجیح دهد. اما برای اکثر موارد بواسیر درجه ۱ تا ۴، لیزر یک گزینه مؤثر و ارجح است.

جراحی سنتی (هموروئیدکتومی): روش‌های کلاسیک

جراحی سنتی بواسیر یا هموروئیدکتومی، روشی است که در آن بافت‌های بواسیری با ابزارهای جراحی (مانند چاقوی جراحی یا قیچی) بریده و برداشته می‌شوند. این روش معمولاً در موارد بواسیر درجه ۳ و ۴ یا در صورت وجود عوارض پیچیده که با لیزر قابل درمان نیستند، به کار می‌رود. انواع اصلی جراحی سنتی شامل موارد زیر است:

• هموروئیدکتومی باز: در این روش، پس از برداشتن بواسیر، زخم باز گذاشته می‌شود تا خودبه‌خود بهبود یابد.
• هموروئیدکتومی بسته: پس از برداشتن بواسیر، زخم با بخیه بسته می‌شود. این روش رایج‌تر است.
• هموروئیدوپکسی (جراحی استاپلر): در این روش، با استفاده از یک دستگاه خاص (استاپلر)، قسمتی از بافت راست روده برداشته شده و باقیمانده به بالا کشیده و فیکس می‌شود. این کار باعث قطع جریان خون به بواسیرها و کوچک شدن آن‌ها می‌شود.

جراحی سنتی، اگرچه مؤثر است، اما معمولاً با معایب و عوارض بواسیر درمان نشده احتمالی بیشتری نسبت به لیزر همراه است، از جمله درد شدیدتر پس از عمل، خونریزی بیشتر، نیاز به بستری شدن و دوره نقاهت عمل بواسیر طولانی‌تر (چند هفته تا چند ماه).

آمادگی‌های لازم قبل از عمل بواسیر

چه عمل بواسیر با لیزر باشد و چه جراحی سنتی، رعایت نکات و آمادگی‌های قبل از عمل برای موفقیت‌آمیز بودن آن و کاهش عوارض بسیار مهم است. این آمادگی‌ها به پزشک کمک می‌کند تا وضعیت شما را به دقت ارزیابی کند و به شما نیز اطمینان خاطر می‌دهد.

• مشاوره دقیق با پزشک و بررسی تاریخچه پزشکی: پیش از هر چیز، باید با پزشک متخصص در مورد سابقه پزشکی کامل خود، داروهایی که مصرف می‌کنید (از جمله داروهای رقیق‌کننده خون، مکمل‌های گیاهی و ویتامین‌ها)، آلرژی‌ها و هر بیماری زمینه‌ای دیگر به طور کامل صحبت کنید. پزشک با در نظر گرفتن همه این موارد، بهترین روش جراحی و آمادگی‌های لازم را تعیین می‌کند.
• آزمایشات قبل از عمل: بسته به روش جراحی و وضعیت سلامت عمومی شما، پزشک ممکن است آزمایشات خون (شامل شمارش کامل سلول‌های خونی، آزمایش انعقاد خون)، آزمایش ادرار یا نوار قلب را تجویز کند تا از آمادگی جسمانی شما برای جراحی بواسیر اطمینان حاصل شود.
• رژیم غذایی و اقدامات مربوط به تخلیه روده: برای اینکه ناحیه عمل تمیز باشد و از عفونت جلوگیری شود، ممکن است پزشک یک رژیم غذایی خاص (کم فیبر) برای چند روز قبل از عمل تجویز کند. همچنین، مصرف ملین‌ها یا انجام انما (تنقیه) در روز قبل از عمل برای تخلیه کامل روده و جلوگیری از دفع مدفوع بلافاصله پس از جراحی، ضروری است.
• قطع مصرف برخی داروها: داروهای رقیق‌کننده خون مانند آسپرین، وارفارین، یا داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) باید طبق دستور پزشک و با نظارت کامل، چند روز یا یک هفته قبل از عمل قطع شوند تا خطر خونریزی کاهش یابد. هرگز خودسرانه داروها را قطع نکنید.

مراقبت‌های بعد از عمل بواسیر و دوران نقاهت

پس از عمل بواسیر، چه با لیزر بواسیر انجام شده باشد و چه با جراحی سنتی، دوره نقاهت عمل بواسیر و مراقبت بعد از عمل بواسیر از اهمیت بالایی برخوردار است. رعایت دقیق توصیه‌های پزشک می‌تواند به بهبودی سریع‌تر، کاهش درد و جلوگیری از عوارض کمک کند.

• مدیریت درد و داروهای تجویزی: درد پس از عمل، به خصوص در جراحی سنتی، طبیعی است. پزشک مسکن‌هایی را تجویز خواهد کرد که باید طبق برنامه مصرف شوند. مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها نیز برای پیشگیری از عفونت ضروری است.
• اهمیت رژیم غذایی پرفیبر و نوشیدن آب کافی: برای جلوگیری از یبوست و تسهیل دفع مدفوع، مصرف غذاهای پرفیبر (میوه‌ها، سبزیجات، غلات کامل) و نوشیدن حداقل ۸-۱۰ لیوان آب در روز حیاتی است. این کار به نرم ماندن مدفوع و جلوگیری از فشار آمدن به ناحیه عمل کمک می‌کند.
• بهداشت ناحیه عمل (حمام سیتز، شستشو): حمام سیتز (نشستن در لگن آب گرم) چندین بار در روز (معمولاً ۱۵-۲۰ دقیقه هر بار) برای تسکین درد، کاهش تورم و تمیز نگه داشتن ناحیه بسیار مؤثر است. پس از هر بار اجابت مزاج، به آرامی ناحیه را با آب گرم شستشو دهید و به نرمی خشک کنید. از صابون‌های عطری یا دستمال‌های زبر خودداری کنید.
• محدودیت‌های فعالیت فیزیکی: در دوره نقاهت عمل بواسیر ، از بلند کردن اجسام سنگین، ورزش‌های شدید و فعالیت‌هایی که به ناحیه مقعد فشار می‌آورند، باید پرهیز کرد. پیاده‌روی کوتاه و سبک می‌تواند به بهبود جریان خون و کاهش تورم کمک کند. مدت زمان محدودیت‌ها به نوع عمل و سرعت بهبودی شما بستگی دارد.
• مدت زمان تقریبی بهبودی: دوره نقاهت عمل بواسیر با لیزر معمولاً کمتر از یک هفته است، در حالی که در جراحی سنتی ممکن است چند هفته تا دو ماه طول بکشد تا بهبودی کامل حاصل شود.

پیروی از دستورالعمل‌های هیوا لیزر یا پزشک جراح برای مراقبت بعد از عمل بواسیر ، کلید یک دوره نقاهت عمل بواسیر موفق است.

رعایت دقیق دستورالعمل‌های مراقبت بعد از عمل بواسیر ، برای جلوگیری از برگشت بواسیر بعد از درمان و تضمین بهبودی کامل، بسیار مهم است. صبر و پیگیری در این مرحله حیاتی است.

پیشگیری از عود بواسیر پس از عمل

پس از موفقیت‌آمیز بودن عمل بواسیر، چه با لیزر بواسیر در هیوا لیزر انجام شده باشد و چه با جراحی سنتی، مهم‌ترین گام بعدی، جلوگیری از

برگشت بواسیر بعد از درمان است. بواسیر یک بیماری سبک زندگی است و برای پیشگیری از عود آن، تغییرات پایدار در سبک زندگی ضروری است.

• تغییرات پایدار در سبک زندگی:
  • تغذیه پرفیبر: مصرف روزانه حداقل ۲۵ تا ۳۰ گرم فیبر غذایی از طریق میوه‌ها، سبزیجات تازه، حبوبات و غلات کامل.
  • نوشیدن آب کافی: روزانه حداقل ۸ تا ۱۰ لیوان آب بنوشید تا مدفوع نرم بماند و از یبوست جلوگیری شود.
  • فعالیت بدنی منظم: ورزش منظم، حتی پیاده‌روی روزانه، به بهبود عملکرد روده و جلوگیری از یبوست کمک می‌کند.
  • عدم زور زدن هنگام دفع: هرگز هنگام اجابت مزاج زور نزنید. اگر احساس دفع ندارید، عجله نکنید و زور نزنید.
  • اجابت مزاج به موقع: به محض احساس نیاز به دفع، به توالت بروید و مدفوع را نگه ندارید، زیرا این کار باعث خشک شدن مدفوع و سخت‌تر شدن دفع می‌شود.
  • کاهش زمان نشستن در توالت: از نشستن طولانی مدت در توالت و مطالعه یا استفاده از تلفن همراه در این زمان خودداری کنید.
• اهمیت پیگیری با پزشک: پس از دوره نقاهت عمل بواسیر ، پیگیری‌های منظم با پزشک متخصص برای اطمینان از بهبودی کامل، بررسی هرگونه علامت مشکوک و دریافت توصیه‌های بیشتر ضروری است. پزشک می‌تواند شما را در حفظ سبک زندگی سالم و پیشگیری از عود بیماری راهنمایی کند.

به یاد داشته باشید که عمل بواسیر تنها یک مرحله از درمان است و حفظ سلامت دستگاه گوارش و سبک زندگی سالم، نقشی کلیدی در پیشگیری از بازگشت بیماری ایفا می‌کند. هیوا لیزر همواره بر این باور است که آموزش و پیشگیری، در کنار درمان‌های نوین، بهترین راه حل برای حفظ سلامت پایدار است.

سوالات متداول

1. آیا بواسیرهای خونی همیشه نیاز به عمل جراحی دارند یا درمان‌های دیگر هم موثرند؟
   خیر، بواسیر خونی در مراحل اولیه با درمان‌های خانگی، رژیم غذایی پرفیبر و داروهای موضعی می‌تواند کنترل شود؛ فقط در صورت شدت یا عدم پاسخ به درمان‌های اولیه، جراحی لازم است.
2. پس از عمل جراحی بواسیر، چه مدت طول می‌کشد تا بتوان فعالیت‌های روزمره و ورزشی را از سر گرفت؟
   پس از لیزر بواسیر در هیوا لیزر، معمولاً ظرف چند روز تا یک هفته می‌توانید به فعالیت‌های روزمره بازگردید، اما پس از جراحی سنتی، این دوره ممکن است چند هفته تا دو ماه طول بکشد.
3. آیا سن و وضعیت سلامتی عمومی فرد در تصمیم‌گیری برای عمل بواسیر تأثیرگذار است؟
   بله، سن، بیماری‌های زمینه‌ای و وضعیت سلامت عمومی بیمار در انتخاب روش و زمان جراحی بواسیر بسیار تأثیرگذار است و پزشک همه جوانب را در نظر می‌گیرد.
4. در صورت عدم انجام عمل جراحی برای بواسیرهایی که نیاز به مداخله دارند، چه عوارض بلندمدتی ممکن است رخ دهد؟
   عدم جراحی در موارد ضروری می‌تواند منجر به خونریزی شدید، کم‌خونی، درد مزمن، هموروئید ترومبوزه، عفونت، بواسیر بیرون زده و کاهش شدید کیفیت زندگی شود.
5. آیا بیمه‌های درمانی هزینه عمل بواسیر با لیزر را پوشش می‌دهند؟
   پوشش بیمه‌ای برای لیزر بواسیر و سایر روش‌های درمانی به نوع بیمه و شرایط آن بستگی دارد و باید با شرکت بیمه خود مشورت کنید.

نتیجه‌گیری

در این مقاله به این سوال مهم پرداختیم که چه زمانی بواسیر نیاز به عمل دارد؟ و دریافتیم که بواسیر تنها در صورتی نیاز به مداخله جراحی پیدا می‌کند که درمان‌های اولیه محافظه‌کارانه شامل تغییرات رژیم غذایی، مصرف مایعات و داروها بی‌اثر باشند و علائم بیماری به مرحله‌ای از شدت و پیشرفت برسند که کیفیت زندگی فرد را به شدت تحت تأثیر قرار دهند. از جمله مهم‌ترین ملاک‌های نیاز به جراحی بواسیر، می‌توان به بواسیرهای درجه ۳ و ۴ که با بیرون‌زدگی دائم یا نیاز به بازگرداندن دستی همراه هستند، خونریزی‌های شدید و مکرر که منجر به کم‌خونی شوند، درد شدید و غیرقابل کنترل، و بروز عوارض حاد و اورژانسی مانند هموروئید ترومبوزه یا عفونت اشاره کرد.

همچنین، مقایسه‌ای جامع بین لیزر بواسیر و جراحی سنتی صورت گرفت که نشان داد لیزر به عنوان یک روش کم‌تهاجمی، مزایای قابل توجهی نظیر درد کمتر، خونریزی ناچیز، دوره نقاهت عمل بواسیر کوتاه‌تر و عدم نیاز به بستری شدن را در مراکز تخصصی مانند هیوا لیزر ارائه می‌دهد. با این حال، انتخاب نهایی همواره باید پس از مشورت و تشخیص دقیق توسط پزشک متخصص صورت پذیرد. اقدامات پیشگیرانه پس از عمل، شامل رعایت رژیم غذایی پرفیبر، مصرف مایعات کافی، فعالیت بدنی منظم و پرهیز از زور زدن، برای جلوگیری از عود و حفظ سلامت پایدار ضروری است. اقدام به موقع و آگاهانه در مراحل اولیه می‌تواند از پیشرفت بیماری و نیاز به مداخلات تهاجمی‌تر جلوگیری کند.