دردسرهای بی پایان آمریکا در دریای سرخ
شکست طرح های جاه طلبانه آمریکا برای تجهیز نیروی دریایی این کشور موجب کمبود تجهیزات در این نیرو شده و ناوهای آمریکا به خصوص در غرب آسیا باید در بازه های زمانی طولانی در ماموریت باشند.
به گزارش دیجیتوهان، پایگاه تحلیلی «Responsible Statecraft» در گزارشی به شرح کاستی های نیروی دریایی آمریکا پرداخت؛ کمبودهایی که از تصمیمات اشتباه واشنگتن در تجهیز ناوگان ها ناشی شده و حالا نیروی انسانی و تجهیزات نظامی این کشور را به خصوص در دریای سرخ تحت فشار فراوان قرار داده است.
ارتش یمن در پاسخ به جنایات جنگی رژیم صهیونیستی در غزه، کشتی های مرتبط با این رژیم را در دریای سرخ هدف قرار می دهد. آمریکا نیز به بهانه «تضمین کشتیرانی و تضیف توانمندی» نیروهای یمنی در آب های منطقه حاضر شده و تجاوزات نظامی را هم علیه یمن انجام داده است؛ حملاتی که با پاسخ متقابل ارتش این کشور مواجه شده است.
به گزارش این پایگاه، نیروی دریایی آمریکا در حال حاضر درگیر مشکلاتی است که از ضعف صنعت کشتی سازی این کشور ناشی شده اند؛ مشکلاتی که با تمدید ماموریت ناو آیزنهاور بیش ازپیش نمایان شد. این ناو و کشتی های همراهش که بیش از 200 روز قبل در پایگاه نیروی دریایی آمریکا در نورفولک ماموریت خود را آغاز کردند، به دلیل کمبود تجهیزات در نیروی دریایی هنوز به خانه بازنگشته و اخیراً شاهد تمدید ماموریت خود بودند.
کشتی رزمی ساحلی (LCS)
در درجه اول، مشکل نیروی دریایی آمریکا از نبود کشتی های کافی، به ویژه کشتی های رزمی ساحلی (LCS) ناشی می شود؛ کشتی هایی که برای مقابله با تهدیدات در مناطقی مانند دریای سرخ در نظر گرفته شده بودند. این کشتی ها به عنوان یک کشتی همه کاره و رادارگریز طراحی شدند که قادر به مقابله با تهدیدات در مناطق نزدیک ساحل است. بااین حال، پس از ساخت مشخص شد که این کشتی ها از قابلیت هایی که در طراحی آن ها تعبیه شده بود برخوردار نبوده و نمی توانند پاسخگوی نیازهای نیروی دریایی آمریکا باشند. در نتیجه، با آغاز جنگ غزه و حملات یمن به کشتی های صهیونیستی در دریای سرخ، آمریکا ناچار شد برای حمایت از متحد اصلی خود در منطقه به کشتی های قدیمی تر و بزرگ تر روی بیاورد.
این پایگاه که متعلق به اندیشکده آمریکایی «کویینسی» است، گزارش داد کمبودهای نیروی دریایی آمریکا بیشتر از این هاست، اما کشتی های LCS و ناوشکن کلاس زاموالت نمونه های قابل توجهی از این کمبود هستند. ساخت هر 2 کشتی پس از حملات 11 سپتامبر آغاز شد، اما هر 2 پروژه اندکی بعد با مشکلات فراوانی مواجه شد. ناوشکن های گران قیمت کلاس زوموالت از 32 فروند به سه فروند کاهش پیدا کرد، زیرا این ناوشکن های هشت میلیارد دلاری ضعیف تر از انتظارات ظاهر شده بودند. از سوی دیگر، کشتی های رزمی ساحلی که با بودجه 28 میلیارد دلار برای 35 کشتی تولید شدند، امروزه نشان داده اند احتمالاً تا آخر عمر کاری خود به 60 میلیارد بودجه نیاز خواهند داشت و بااین وجود، باز هم پاسخگوی نیازهای نیروی دریایی آمریکا نخواهند بود.
ناوشکن کلاس زاموالت
در پاسخ به این شکست ها، نیروی دریایی آمریکا به سوی ناوچه های کلاس «کانستلیشن» تغییر مسیر داد؛ ناوچه هایی که بر اساس بر ناوچه های چندمنظوره اروپایی طراحی شده اند. این تصمیم می دهد آمریکا محتاط تر شده و ترجیح داده با حذف نوآوری، طرح هایی را در دستور کار قرار دهد که از قبل موفقیت خود را اثبات کرده اند. با این همه، چالش ها همچنان ادامه دارند و مسایلی مانند بازنگری در طراحی ناوچه ها، اختلالات زنجیره تامین و کمبود نیروی کار، تولید این ناوچه ها را دست کم تا بعد از سال 2026 به تعویق انداخته است.
نیروی دریایی آمریکا حالا با مضرات استراتژی های بلندپروازانه ای که موفقیت آن ها اثبات نشده، آشنا شده است. سرمایه گذاری انجام شده در پروژه کشتی های LCS نه تنها مزیت های عملیاتی که آمریکا انتظار داشت را برآورده نکرد، بلکه نیروی انسانی و ادوات نیروی دریای این کشور را هم با ماموریت های طولانی مدت مواجه کرد.
پایان خبر دیجیتوهان
آیا شما به دنبال کسب اطلاعات بیشتر در مورد "دردسرهای بی پایان آمریکا در دریای سرخ" هستید؟ با کلیک بر روی بین الملل، اگر به دنبال مطالب جالب و آموزنده هستید، ممکن است در این موضوع، مطالب مفید دیگری هم وجود داشته باشد. برای کشف آن ها، به دنبال دسته بندی های مرتبط بگردید. همچنین، ممکن است در این دسته بندی، سریال ها، فیلم ها، کتاب ها و مقالات مفیدی نیز برای شما قرار داشته باشند. بنابراین، همین حالا برای کشف دنیای جذاب و گسترده ی محتواهای مرتبط با "دردسرهای بی پایان آمریکا در دریای سرخ"، کلیک کنید.