تصمیم سخت – دیجیتوهان

رژیم اشغالگر قدس 7 ماه پس از آغاز جنگ غزه، چه دستاوردی داشته است، چه برنامه ای دارد و وضعیتش در داخل سرزمین های اشغالی و خارج از آن چگونه است؟

به گزارش دیجیتوهان، روزنامه وطن امروز در سرمقاله امروز خود به قلم مهدی بختیاری نوشت: اگر جنگ 48-1947 را کنار بگذاریم (جنگی که یک سال به صورت جسته و گریخته ادامه داشت)، جنگ اخیر غزه (توفان الاقصی) طولانی ترین نبرد تاریخ منحوس رژیم صهیونیستی در این 8 دهه است.

اسراییلی که ورود به جنگ های طولانی را خط قرمز امنیت خود می دانست، حالا مجبور شده برای به دست آوردن دستاوردی حداقلی همچنان این نبرد طولانی را ادامه دهد و حتی جبهه های جدیدتری را هم باز کند.

چرا اسراییل حاضر شده است یکی از مهم ترین اصول دکترین امنیتی خودش را زیر پا بگذارد؟

قبل از آغاز حمله زمینی گسترده به غزه در 27 اکتبر 2023/ 5 آبان 1402، سران این رژیم 3 موضوع را به عنوان اهداف اصلی خود در جنگ معرفی کردند:

1- نابودی کامل حماس

2- تغییر در ساختار حاکمیتی غزه

3- آزادی همه اسرای شان بدون مذاکره.

بعد از 184 روز، اسراییل به هیچ کدام از این 3 هدف نرسیده و چشم انداز روشنی هم برای تحقق آنها وجود ندارد. اوضاع به قدری خراب است که به اعتقاد بسیاری، اگر جنگ همین الان به پایان برسد، دولت نتانیاهو سقوط خواهد کرد و این پایان عمر سیاسی او و بسیاری از اعضای کابینه اش خواهد بود (برخی این را سرنوشت محتوم نتانیاهو حتی با وجود ادامه جنگ هم می دانند).

این در حالی است که ارتش اسراییل عمده زیرساخت های غزه را از بین برده و 33 هزار نفر از ساکنان آن را که عمده آنها زنان و کودکان هستند شهید کرده است اما در میان چیز چندانی به دست نیاورده است. از طرف دیگر، نتانیاهو در داخل سرزمین های اشغالی همچنان با موج بزرگی از مخالفت های شهروندان اشغالگر صهیونیست و چهره ها و احزاب سیاسی مواجه است.

خانواده های اسرای اسراییلی هر روز دست به تظاهرات می زنند و این تظاهرات با پشتوانه چند هزار نفری در تل آویو برگزار می شود و همه انتقادها هم به سمت شخص نتانیاهو (به عنوان بانی وضع موجود) است. احزاب سیاسی مترصد فرصتی برای به زیر کشیدن دولت مستقر هستند و اوضاع اقتصادی – اجتماعی – سیاسی در کنار معضل امنیتی چند ماه اخیر، به شدت دولت نتانیاهو را تحت فشار گذاشته است.

در بیرون از سرزمین های اشغالی و در عرصه سیاست خارجی نیز اوضاع مطلوب صهیونیست ها نیست. دولت آمریکا بعد از 3 بار وتوی قطعنامه آتش بس شورای امنیت سازمان ملل، بالاخره مجبور شد به این قطعنامه رای ممتنع بدهد تا فشار بین المللی به صهیونیست ها برای دست کشیدن از جنایات شان در غزه بیشتر شود.

حال اینکه این فشار جهانی و مشخصاً از سوی سازمان ملل چقدر می تواند افسار سگ هار نجس منطقه را بکشد، مشخص نیست و بعید نیست آنها بی توجه به این مساله (با قبول هزینه های سنگین آن) دست به اقدامات بعدی نظیر حمله به رفح یا لبنان هم بزنند.

جو بایدن در آستانه انتخابات ریاست جمهوری آمریکا نمی خواهد دست به یک قمار بزند و بیش از این تحت فشار افکار عمومی قرار بگیرد.

دولت آمریکا مهم ترین متحد و شریک جرم همه جنایات اسراییل است ولی با این حال به نظر می رسد بایدن حاضر نیست بیش از این برای دولت صهیونیست که روابط مطلوبی هم با رییسش ندارد، هزینه دهد. این اقدام آمریکا واکنش های تند مقامات اسراییل را هم در پی داشته است.

اوضاع در میدان نیز همانطور که در بالا اشاره شد، مطلوب صهیونیست ها نیست. آنها بعد از 6 ماه جنگ بی امان، چیزی جز انبوهی از جنایت و کشتار بی گناهان و غیرنظامیان و از بین بردن مدارس و بیمارستان ها و مساجد و منازل مردم به دست نیاورده اند.

رهبران اصلی حماس زنده هستند و ساختار نظامی این جنبش همچنان سر پاست و به نبرد ادامه می دهد.

هنوز این «محمد ضیف» و «یحیی سنوار» هستند که زمین بازی را تعیین می کنند و برای صهیونیست ها شرط می گذارند.

اسراییل نتوانسته اسرایش را بدون مذاکره آزاد کند و هر روز نیز بر فشار داخلی مبنی بر اینکه آنها باید با حماس (که شعار نابودی اش را می دهند) برای آزادی اسرا مذاکره کنند، افزوده می شود.

با این حال به نظر می رسد اسراییل راهی جز گسترش میدان نبرد هم ندارد. آنها از یک طرف آماده حمله به رفح می شوند (که حتی آمریکا هم اعلام کرده حمله به این منطقه را عبور از خط قرمز می داند) و می دانند تبعات داخلی و خارجی این اقدام جنایت آمیز و به خطر انداختن جان 2 میلیون انسان بیگناه که در این منطقه پناه گرفته اند، برای شان چقدر سنگین خواهد بود و از طرف دیگر با علم به اینکه حمله گسترده و زمینی به لبنان برای شان مرگبار خواهد بود، به نظر می رسد سران این رژیم نهایتاً تصمیم به اجرای این کار خواهند گرفت.

فرماندهان نظامی اسراییل لااقل بهتر از مقامات سیاسی آن می دانند حزب الله لبنان چه توانمندی بالایی خصوصا در نبرد زمینی دارد.

حزب الله امروز با حزب الله سال 2006 که شکست سنگینی در جنگ 33 روزه به اسراییل تحمیل کرد قابل مقایسه نیست و این را در نبردهای ادامه دار این 6 ماه هم نشان داده است.

حزب الله هنوز وارد درگیری گسترده نشده و منتظر تصمیم مقامات اسراییل است تا ببیند آیا صهیونیست ها دست به چنین قماری خواهند زد یا خیر؟

اوضاع در عرصه سیاسی اسراییل هم بدجور به هم ریخته است. دولت راستگرای ایتلافی با وجود تندروهای افراطی در بدترین وضعیت قرار دارد و مخالفان هم از هیچ تلاشی برای زمین زدن آنها دریغ نمی کنند و حتی جنگ هم مانع و ترمزی برای تلاش آنها نشده است.

رژیم صهیونیستی در آستانه 80 سالگی قرار دارد و این عدد برای همه صهیونیست ها ترسناک است. آنها پیش از این 2 بار در طول تاریخ دچار نفرین 80 سالگی شده اند و این بار هم بسیاری از آنها معتقدند این نفرین عملی خواهد شد؛ خصوصا با دولتی که اکنون بر سر کار است.

پایان خبر دیجیتوهان