بقیع، زخم همیشه باز تاریخ
تخریب قبور ائمه را باید هم محصول انحراف فکری و هم محصول مصلحت سنجی های سیاسی برای حذف هویت شیعی دانست. این فاجعه جانسوز مسئله ای زنده و جاری در ذهن و قلب امت اسلامی است که تا بازسازی این قبور نورانی التیام نخواهد یافت.
به گزارش دیجیتوهان مشرق نوشت: ریشه تخریب قبور ائمه بقیع را باید در دشمنی تاریخی با اهل بیت پیامبر صلی الله علیه وآله جست وجو کرد. از همان سال های نخست پس از رحلت پیامبر جریان هایی شکل گرفتند که نه تنها با ولایت اهل بیت به مقابله برخاستند بلکه تلاش کردند هرگونه نماد و یادگار از آنان را حذف کنند. این دشمنی عمیق با اهل بیت علیهم السلام در طول قرون در قالب های مختلفی مانند حذف نام محدودیت در زیارت و در نهایت تخریب قبور بروز یافت.
بقیع آرامگاه چهار تن از امامان معصوم علیهم السلام یعنی امام حسن مجتبی امام سجاد امام باقر و امام صادق علیهم السلام است. این مکان مقدس پیش از تخریب دارای بارگاه هایی با شکوهی بود که مورد زیارت مسلمانان از سراسر جهان قرار می گرفت. قبور برخی از زنان و صحابه برجسته نیز در همین قبرستان قرار دارد. بقیع نه تنها بخشی از هویت شیعی بلکه بخشی از تاریخ اسلام است.
با ظهور وهابیت در قرن دوازدهم هجری جریانی نوپدید اما ریشه دار در افراط گرایی اسلامی پدید آمد که با هرگونه تجلیل احترام یا نمادگذاری در قبور اولیاءالله به شدت مخالف بود. محمد بن عبدالوهاب بنیان گذار این تفکر زیارت قبور را بدعت دانست و آن را شرک معرفی کرد. این جریان بعدها با حمایت سیاسی خاندان سعودی قدرت یافت و به توجیه تخریب قبور اهل بیت علیهم السلام پرداخت.
تخریب قبور ائمه بقیع در دو مرحله انجام شد؛ نخست در سال ۱۲۲۰ قمری توسط وهابیان صورت گرفت اما با فروپاشی دولت اول سعودی آرامگاه ها بازسازی شدند. بار دوم در هشتم شوال سال ۱۳۴۴ قمری پس از تسلط مجدد وهابیان بر حجاز قبور به طور کامل ویران شد. از آن زمان تاکنون این مکان مقدس بدون هرگونه نشانه ای از قبور در حالتی مظلوم و محجور باقی مانده است.
بنابراین عامل اصلی این تخریب تفکر وهابی با تفسیر خاص خود از توحید و شرک است. اما مهم تر از آن حمایت رسمی حکومت آل سعود از این جریان بود. ائتلاف سیاسی میان محمد بن عبدالوهاب و محمد بن سعود زمینه ساز اجرای این سیاست ها شد. در واقع تخریب قبور را باید هم محصول انحراف فکری و هم محصول مصلحت سنجی های سیاسی برای حذف هویت شیعی دانست.
تخریب قبور بقیع تنها از بین بردن چند بنای تاریخی نبود؛ بلکه حذف بخش مهمی از هویت دینی فرهنگی و تاریخی امت اسلام به ویژه شیعیان بود. این اقدام نوعی جنگ با یاد و نام اهل بیت علیهم السلام تلقی می شود و سبب رنج عاطفی عمیق در میان دوست داران اهل بیت شده است.
تخریب بقیع همواره با واکنش گسترده علمای شیعه و برخی از علمای اهل سنت مواجه بوده است. بسیاری از علما این اقدام را خلاف روح قرآن و سنت رسول خدا دانستند. در سال های پس از تخریب تلاش های فراوانی برای بازسازی قبور انجام شده که متأسفانه تاکنون به دلیل سیاست های حاکم بر حجاز بی نتیجه مانده است.
بقیع امروز نماد مظلومیت اهل بیت و غربت شیعه در طول تاریخ است. هر سال در هشتم شوال دل های عاشقان اهل بیت به یاد آن روز سیاه از غم می سوزد. این فاجعه نه فقط حادثه ای تاریخی بلکه مسئله ای زنده و جاری در ذهن و قلب امت اسلامی است که تا بازسازی این قبور نورانی التیام نخواهد یافت.
*بازنشر مطالب دیگر رسانه ها در دیجیتوهان به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان است.
پایان خبر دیجیتوهان
آیا شما به دنبال کسب اطلاعات بیشتر در مورد "بقیع، زخم همیشه باز تاریخ" هستید؟ با کلیک بر روی عمومی، آیا به دنبال موضوعات مشابهی هستید؟ برای کشف محتواهای بیشتر، از منوی جستجو استفاده کنید. همچنین، ممکن است در این دسته بندی، سریال ها، فیلم ها، کتاب ها و مقالات مفیدی نیز برای شما قرار داشته باشند. بنابراین، همین حالا برای کشف دنیای جذاب و گسترده ی محتواهای مرتبط با "بقیع، زخم همیشه باز تاریخ"، کلیک کنید.